Het is 25 december en vandaag ben ik jarig! Hoera!
Heel eerlijk gezegd heb ik een behoorlijke haat-liefdeverhouding met jarig zijn. Ik kan er niet echt een vinger op leggen waardoor dat nou precies komt. Is het omdat ik me bezwaard voel dat Kerst sowieso altijd al een drukke tijd is en het voor mensen lastig is dat er tussen alle familiebezoeken en diners door dan ook nog een verjaardag gevierd moet worden, of vind ik het in het algemeen gewoon heel moeilijk als mensen moeite gaan doen speciaal voor mij?
Nu ik dit zo schrijf besef ik dat het het tweede is. Want anders zou het heel simpel zijn om mijn verjaardag gewoon op een andere dag te vieren. Probleem opgelost! Maar ook dat doe ik niet. Ik vind het gewoon echt ingewikkeld als mensen voor mij iets 'moeten' doen. Tijd vrijmaken, kadootje bedenken, kadootje kopen, langskomen... Maar dit is niet alleen met mijn verjaardag het geval. Ook in het algemeen is iets afspreken met mensen negen van de tien keer niet bij ons thuis, maar bij de ander of hooguit op een neutrale locatie... Zodat de moeite vooral niet alleen vanaf de ander moet komen om elkaar te zien. Hmm, interesting.... Waarom is dit zo lastig...? (Stiekem weet ik natuurlijk al lang dat dit uiteindelijk alles met een gebrek aan eigenwaarde en zelfliefde te maken heeft, maar pfoe, wat zit dat diep...)
Maar goed, normaal is heel december een soort berglandschap vol met ups en downs, want Kerst vind ik dus fantastisch, maar mijn verjaardag helemaal ruk. Ik vlieg dus altijd alle kanten op in deze feestelijke maand... Dit jaar viel het tot nu toe gelukkig heel erg mee, omdat we op de planning hadden staan om met Hannah en Lex in Noorwegen te zijn. Tot gisteren... Wat een pesthumeur kwam er ineens om de hoek zetten! Ik wil dan het liefste weg van iedereen en lekker alleen zijn en daarom kwam het prima uit dat de anderen gisteren gingen skiën!
Maar terug naar vandaag. Jarig dus. Toen ik vanmorgen beneden kwam was het huisje versierd met slingers, ballonnen en confetti. Na een piepkleine error van mijn kant, was het toch eigenlijk ook wel heel erg leuk en lief dat ze dat voor mij gedaan hebben (en valt het uiteindelijk best wel mee😉).
Na het ontbijt kreeg ik zelf nog kadootjes! Hele fijne warme sloffen van Stefan en van van Hannah een verrassingsweekendje weg. Onwijs lief allebei!
Na het ontbijt beginnen we al met het opruimen en inpakken van de eerste spullen, want als het meezit gaan we vanmiddag nog op pad met de sneeuwscooters. En omdat het reizen hier toch wat trager gaat dan Google je wilt doen geloven, willen we morgen al om vijf uur in de ochtend gaan rijden. Je weet tenslotte nooit wat voor wegomleidingen, bergafsluitingen en weersomstandigheden je gaat treffen.
Helaas wordt de sneeuwscootertocht van vanmiddag toch weer afgezegd. Het dooit ontzettend en de sneeuw is niet meer begaanbaar. Superjammer, maar het geeft wel iets meer rust zo op de laatste dag.
Wanneer we een beetje vertrouwen hebben in dat alles op tijd in de auto komt, besluiten we om nog even een lekker stuk te gaan wandelen in de omgeving van ons huisje. De sneeuw is al hard gesmolten en de weg is op sommige stukken nu van ijs. Oppassen dus! We doen daarom onze spikes voor de zekerheid maar onder onze schoenen.
Onderweg speelt Lex nog wat met de drone en maken we leuke foto's en filmpjes.
Terug in het huisje steken we nog een laatste keer de haard aan en relaxen we allemaal nog een beetje tot het avondeten. Vanavond wordt het een soepje met naanbrood wat we zelf gaan bakken.
Hannah en Lex pakken de auto eerst in en duiken daarna nog even in de jacuzzi. Ondertussen laden Steef en ik onze auto vol. Zo lopen we elkaar niet in de weg.
Na nog wat laatste opruimwerkzaamheden en een verjaardag-afsluitend gebakje gaan we op tijd ons bed in voor een laatste korte nacht in dit heerlijke huisje.
Reactie plaatsen
Reacties