Wanneer we gaan slapen schudt de camper regelmatig heen en weer. Is het niet door de wind, dan is het door het langsrazende verkeer. We staan langs zo ongeveer de drukste weg van Noorwegen en dat zullen we weten... Na een voor mij verschrikkelijke nacht, zoeken we daarom eerst een plekje om rustig te kunnen ontbijten. 

Vandaag weer een kort bericht. Het gaat gelukkig wel wat beter met mijn hoofd, maar mijn energie is nog niet om over naar huis te schrijven. 

Oké, en een piepklein stukje tekst dan... 

Vanaf onze overnachtingsplek rijden we de E39 richting Knarvik. Daar slaan we de 565 richting Radøy op. Het is een vrij saaie weg vinden wij. Wel passeren we zonder enige vorm van aarzeling nog een paar bruggen: de Alversundbrua, Fosnstraumbrua, Kilstraumen brygge en de Fonnestraumenbrua. Oefening baart kunst! Daarna komen we bij het pontje Leirvåg-Sløvåg. We kunnen er nog net op voordat hij vertrekt. 

Vannacht hebben we beide geslapen als een baby! Wanneer ik mijn ogen open doe, beweeg ik heel voorzichtig al mijn ledematen. Ai..., de eerste kadootjes van de wandeling zijn al voelbaar. Mijn kuitspieren zijn te kort en ook mijn hamstrings en rug vertellen me dat ze gisteren toch wel erg hard hebben moeten werken. 

Vandaag hebben we een flinke wandeling voor de boeg. Omdat je hier regelmatig helemaal alleen in de bergen loopt en we hopelijk ook nog een tweedaagse tocht gaan maken, hebben we ons hier thuis al redelijk goed op voorbereid. Want er kan onderweg vanalles gebeuren en dan is er zo afgelegen in de bergen niet zomaar hulp. Er gaat dus een heleboel mee in onze rugzakken wat we hopelijk niet nodig zullen hebben. 

Na een goede nachtrust staan we heel wat positiever op dan dat we gister zijn gaan slapen. Zouden we de les van het rustiger aan doen nu een keer geleerd hebben? 🙈

Na een fijne nacht met een heerlijk ochtendzonnetje rijden we verder op weg 362. Aan het einde slaan we linksaf weg 37 richting Miland op. Een klein stukje hiervan hebben we van de week ook al gereden, maar het is een mooie weg, dus dat is niet erg. 

Na een heerlijke nacht worden we wakker met een klein zonnetje. De knutjes hebben hun wekker nèt iets eerder gezet en zijn alweer in grote getale aanwezig rondom onze camper. Ook in de camper lijken er meer aanwezig dan voordat we gingen slapen.... Hmmmm........

Deze nacht was voor mij een korte. Om vier uur deed ik mijn ogen open en ik wist het meteen: het is gedaan met de nacht. Ik was klaarwakker. Om Steef nog even door te laten slapen in een donkere camper ben ik achter het gordijn, die vlak achter de voorstoelen hangt, gaan zitten met mijn boek. Om acht uur komt ook Stefan uit bed. 

Na een ijskoude nacht met een paar onderbrekingen om extra kleding aan te trekken, worden we uiteindelijk toch pas om 8.00 uur wakker. Omdat we het leuk vinden om op een ander plekje te ontbijten, maken we ons klaar voor vertrek. Omdat de geplande weg afgesloten blijkt te zijn, komen we op een klein grindpad tussen Åmot en Dalen terecht. De Ravnejuvvegen, vertaald: De Ravenkloofweg. Er blijkt een uitkijkpunt te zijn, Ravnejuv, dus dat is mooi meegenomen. 

Deze nacht word ik een paar keer wakker van de harde regen op het dak van de camper. De komende dagen is er slecht weer voorspeld en eigenlijk zijn we daar best blij mee. We vinden Noorwegen namelijk op zijn mooist als het net geregend heeft.