Zondagavond 19 februari kwam ik terug van de Coachingsreis van mijn leven. Vooraf had ik het plan gemaakt om ook van deze reis een dagelijkse blog te gaan schrijven, zoals ik dat vaker doe wanneer ik op reis ben. Maar ik ga hier op terugkomen... Want wat ik over deze reis ook schrijf, het gaat bij lange na de lading niet dekken... Ik vind gewoon de woorden niet voor wat ik heb meegemaakt.
Ik zou een beetje oppervlakkig kunnen schrijven over het buiten overleven in de kou, het magische Noorderlicht, berg op sjouwen met een veel te zware rugzak, intense pijn in mijn lijf, maar geen rust willen pakken, pannetjes sneeuw koken om te kunnen eten en iets warms te kunnen drinken, slapen in een ietwat claustrofobische slaapzak, whisky, rum en carnaval, vuurkuilen en sanitaire voorzieningen graven, bomen omhakken en fikkie stoken, maar het was zoveel meer...
De coaching was intens en confronterend. Onbewuste patronen, strategieën, overtuigingen en levensboodschappen werden zo het bewuste ingetrokken. Dit is niet meer terug te draaien... En dat voelt echt heel goed!
Tien dagen van écht contact maken, kwetsbaarheid en mooie gesprekken voeren met reisgenoten die zich stuk voor stuk openstelden. Een fantastische groep mensen, bij wie ik me al snel volledig mezelf voelde. Mijn ware zelf, die ik lang geleden geparkeerd heb en die er nu weer mag zijn!
Hier laat ik het voor nu even bij... Het proces mag zijn werk gaan doen en ik laat me er dankbaar in meevoeren. Wellicht dat ik op een later moment nog de behoefte voel om iets toe te voegen, maar dat durf ik niet te beloven. Deze reis was echt een kado! Ik zou het iedereen aanraden, je bent het zó waard!
Reactie plaatsen
Reacties