*We moesten eerst even naar de bewoonde wereld terug om bereik te hebben voor het plaatsen van de blog, vandaar dat hij nu pas online komt*
Deze ochtend worden we pas om 8.30 uur wakker. Dat is flink uitslapen voor ons! Voorzichtig bewegen we onze spieren even om te kijken hoe het ervoor staat na de hike van gisteren. Het bewegen lukt nog, maar hier en daar voelt het toch wat te kort aan. Vooral de kuiten zijn aanwezig!
Na een redelijk rustige opstart vervolgen we onze weg. We rijden weg 70 tot in Sunndalsøra. Daar doen we boodschappen en halen bij de bakker twee heerlijke zoete broodjes voor bij de koffie. Daar had ik natuurlijk wel even een foto van kunnen maken, maar ze waren al op.... Steef had er eentje met room en kardemom en ik had een broodje waar een soort pistache-spijs doorheen zat. Heerlijk!
Vervolgens reden we weg 62 tot Eidsvåg, om daar linksaf te slaan weg 660 richting Åfarnes op. Deze weg loopt langs de Langfjorden, waar we beiden onze ogen uitkijken! De zon schijnt, het water is knalblauw en kraakhelder en we zien de besneeuwde bergtoppen in de verte naar ons lonken.
In Åfarnes aangekomen rijden we via weg 64 en een klein stukje E136 naar weg 63, waar we de kracht van de Trollstigen weer willen ervaren. In september reden we hem van bovenaf in de stromende regen, waardoor de waterval echt spectaculair was. Nu rijden we hem van onderaf met mooi weer, dus we zijn benieuwd of we nu dezelfde adrenalinekick gaan krijgen als toen.
We stoppen even op de parkeerplaats in het dal. Ik kan het lastig omschrijven, maar de bergen stralen hier zo gigantisch veel kracht uit! We staan in een ronde kom van een paar honderd meter hoge bergen, op meerdere plekken klettert het water met duizenden liters tegelijk naar beneden en de natte rotsen glanzen in het zonlicht. Het geeft me elke keer weer kippenvel als ik hier ben. Als je de kans krijgt, moet je dit écht zelf eens gaan ervaren! En dan eigenlijk het liefst met of vlak na slecht weer, want dat geeft nog nèt wat meer adrenaline, haha!
We rijden rustig omhoog en stoppen even bij het bruggetje. De waterval is minder heftig dan in september, dus ik kan foto's maken zonder meteen kletsnat te zijn. Helemaal bovenaan lopen we ook nog even het uitkijkpunt op, waar vandaan je de hele Trollstigen kan zien liggen. Het uitzicht is magistraal!
Bij de pont in Linge maken we even avondeten. Macaroni dit keer. Door ons nieuwe dakluik, de MaxxFan deLuxe, op Air In te zetten met het keukenraam op een flinke kier, blaast de luchtstroom zo alle etensluchten naar buiten. Zo heb je een geïmproviseerde afzuigkap in een handomdraai!
Omdat het avond begint te worden, daardoor heerlijk rustig op de weg is en het nog prachtig weer is, besluiten we ook de uitdagende weg rondom Geiranger nog mee te pakken vandaag. Met een gangetje van ongeveer 30 km per uur touren we heerlijk rustig de 12 haarspeldbochten naar beneden en vervolgens aan de andere kant van het dorp de meer dan 22 scherpe bochten weer omhoog. Heerlijk om dit zo rustig te kunnen doen zonder daarbij het gevoel te hebben dat we anderen tot last zijn! Het voelt bijna stiekem, zo alleen rijden we hier! De kleuren van de rotsen zijn fantastisch! Net voorbij het nog bevroren meer met de naam Djupvatnet (wat 'het diepe water' betekent) vinden we een plekje voor de nacht. Geen bereik hier, dus de blog komt morgen pas online!
Reactie plaatsen
Reacties
Wauw! Gaaf dat de Trollstigen nu wel open is!
Bij ons was tie helaas nog gesloten vanwege de sneeuwval.
Geniet er nog even van daar!