vrijdag 12 juni 2015, Suldal, Noorwegen
Na gisteravond voor het slapen gaan nog een laatste keer flink met mijn olietjes gesmeerd te hebben, ben ik snel warm onder de dekens gaan liggen. Voor de zekerheid de neusspray naast het bed gezet, want ik was ervan overtuigd dat ik die nodig ging hebben.
Om half vijf worden we allebei even wakker. Pff... Ik heb het bloedheet. Zou ik koorts hebben? Ik denk er even over en kom tot de conclusie dat ik de neusspray nog niet nodig gehad heb, dat de dikke joggingbroek en sokken wel uit kunnen en dat ik me niet ziek voel. Hmmm, dat zou fijn zijn! We draaien ons nog een keer om en slapen door tot half negen.
Als ik uit bed kom, voel ik me eigenlijk best goed. Nog niet helemaal de oude, maar ook nu geen verstopte neus en echt een heel stuk minder beroerd dan gisteren. We zijn er allebei erg blij om, want ziek worden tijdens de vakantie is nooit leuk! Lang leve doTERRA! Hoera, hoera, hoera!!
We ontbijten en maken de camper klaar voor vertrek. De weg die we rijden voert ons door een rotsblokken-landschap. Een berg aan de ene kant en een meer aan de andere kant. Daartussen alleen maar enorme rotsblokken die duidelijk van de berg zijn komen rollen, met de weg er dwars overheen. Sommige blokken zijn groter dan de camper, met meters diepe holtes ertussen. We stoppen en maken wat foto's. Dit is zo onwerkelijk! Hoe lang ligt dit hier al zo? Sinds de oerknal? Sinds de ijstijd? Of zijn er ooit gewoon mensen met dynamiet bezig geweest? We hebben ons dit al zo vaak afgevraagd deze vakantie....
Even later rijden we weer door de sneeuw. Het landschap wisselt zo snel! Stukken rots komen hier en daar al glimmend tussen de sneeuw tevoorschijn, het zonnetje schijnt en de omgeving is fantastisch! Vlak voor een tunnel moeten we even stoppen. Er zijn werkzaamheden en we moeten wachten op een soort safety-car, die ons door de tunnel gaat begeleiden. Zo wordt dat hier wel vaker gedaan...
Zo snel als dat we de sneeuw in reden, rijden we er ook weer uit. We verbazen ons er dagelijks over hoe huizen en schuren hier waterpas worden gezet. Ze stapelen wat keien op elkaar en daar wordt vervolgens een hele schuur op gebouwd. Ze lijken niet eens aan elkaar vast te zitten!! Regelmatig zien we dan ook ingestorte exemplaren voorbij komen...
Bij Røldal rijden we weg 13 op. Die eindigt (ongeveer) bij de Preikestolen, één van de meest toeristische natuurattracties van dit land. Daar zullen we morgen aankomen. We vinden een plekje vlakbij Suldal, waar Stefan na het eten (en zonder succes...) een vuurtje probeert te stoken met vochtig hout. Het pannetje water, om een wild om zich heen grijpend vuur te blussen, kan weer naar binnen. Goed geprobeerd, Steef!
Terwijl ons 'kampvuur' nog een beetje na-rookt, maken we ons zelf en de camper klaar voor de nacht. Slaap lekker...
Reactie plaatsen
Reacties