De wekker ging vanmorgen op tijd, want we wilden het eerste pontje naar Oanes hebben om rond 10 uur onze wandeling naar de Preikestolen te beginnen. Steef en ik hebben ter voorbereiding in Bergschenhoek de skiberg een aantal keer beklommen. Iets beters konden we niet bedenken... Helaas is er van die training de laatste week niet zo heel veel terecht gekomen door zijn rug, maar we hopen dat onze spieren ons niet in de steek laten.
Aangekomen op de parkeerplaats waar de wandeling start, maken we ons klaar voor vertrek. Een eenzame schoen op een rotsblok trekt mijn aandacht. Ik ben altijd zo benieuwd naar het verhaal erachter... Mijn fantasie bedenkt direct hele scenario's.
Het weer lacht ons toe. Het is droog en nog wat bewolkt, maar het weerbericht belooft ons dat we getrakteerd worden op een zonnetje tegen de tijd dat we boven zijn! Als dat toch eens waar zou zijn..... Enthousiast beginnen we aan de trip van twee uur omhoog. De eerste 300 meter is een zandpad en de skiberg van Bergschenhoek in het kwadraat. Totaal buiten adem en met de moed al een eind richting onze schoenen gezakt komen we bij de eerste rotsblokken aan die als een soort trap zijn neergelegd. Over Bumpy Roads gesproken.... Die hebben we vandaag wel overwonnen!
Het rotsblokkenpad gaat verder en verder. Soms prima stappen, soms zijn het voor mijn korte beentjes ook reuzentreden. Al vrij snel moeten we door de verzuring heen bijten. Af en toe hebben we prachtig uitzicht en kunnen we onze campers op de parkeerplaats steeds kleiner zien worden. Gelukkig worden de rotsblokken af en toe ook afgewisseld met wat vlakke rotsen of vlonderpaden, zodat we een beetje bijkomen. En ook hier overwint Steef zijn bruggenangst ;).
Hoe hoger we komen, hoe mooier het weer wordt. Wat een geluk! Na iets meer dan twee uur bereiken we trots de Preikestolen. Wat een magisch stukje natuur en een nog prachtiger uitzicht! En zolang je er niet aan denkt dat het onder je 600 meter steil naar beneden gaat, is het zo eng nog niet om erop te staan! We maken een paar honderd foto's, genieten van het uitzicht, eten en drinken wat en staan stil bij een bijzondere overwinning, want dat is deze wandeling toch echt wel! Eén van meerdere die deze vakantie hopelijk nog gaan volgen...
Ik had hier de hele dag wel op deze platte rots kunnen blijven, maar we moeten nog twee uur naar beneden en nog een stukje rijden, dus we besluiten na een uurtje maximaal genoten te hebben om aan de afdaling te beginnen. En dan zou je denken dat naar beneden toch een stuk makkelijker gaat, maar al die reuzekeien waar je af moet stappen en het moeten blijven focussen op waar je je voeten neerzet zodat je niet je enkels breekt, zorgde in mijn lijf voor de nodige protest. Mijn whiplash vond het non-stop naar beneden kijken en alle schokken niet meer leuk, waardoor mijn hele lijf op den duur in de ankers ging. Bewegen ging steeds lastiger en voelde ongecontroleerd. Gelukkig hadden we ontspannende olietjes en ibuprofen mee, waardoor ik na een korte pauze toch op eigen kracht de parkeerplaats heb bereikt.
Na wat drinken en eten hebben we de tocht naar onze volgende bestemming ingezet. We hebben een leuke plek aan het water bij Hjelmeland gevonden waar we ook nog lekker kunnen douchen. En dat was wel even welkom na vandaag!
Reactie plaatsen
Reacties