Vandaag is de dag! Na weer een lange nacht slapen, voelt mijn lijf er klaar voor. Ik word voor het eerst deze week wakker zonder pijn in mijn nek en heb meteen het gevoel dat de vakantie nu écht begonnen is. Na onszelf klaargemaakt te hebben voor vertrek, rijden we naar Flåm. We zijn ruim op tijd voor het treintje dus kijken eerst nog even rond in de winkeltjes. Om 10.00 uur zoeken we een plekje in de trein. De rechterkant lijkt het meest in trek, dus na een kort onderzoek besluiten ook wij om aan die kant te gaan zitten. Dat blijkt een goede keus te zijn, want we passeren prachtige uitzichten en watervallen die vooral aan deze kant te bewonderen zijn. Bij de stop in Vatnahalsen stappen we uit voor de zipline waar gelukkig een toilet is om wat 'spanning' los te laten...
Bij de zipline aangekomen worden we ingesnoerd in het harnas waar we aan naar beneden gaan. Ook krijgen we een helm op, die natuurlijk niet echt helpt als de kabel het zou begeven, maar die we wel op moeten houden voor het fietsen later. Hannah en Lex gaan eerst. Ik film hun vertrek en zij filmen straks onze aankomst.
Daarna zijn wij aan de beurt. Ik word eerst aan de kabel bevestigd en daarna is Steef aan de beurt. Gek genoeg ervaren we beide weinig spanning meer zodra we eenmaal hangen. Maar zodra de ziplinemeneer het kettinkje weghaalt, 3, 2, 1 aftelt en op de knop drukt om ons het dal in te lanceren, krijgen we toch wel even een adrenalinekick door ons systeem! Onderweg probeer ik ons te filmen, maar ik ga een stuk harder dan Stefan, dus hij is al snel uit het zicht.
Na ongeveer een minuut kom ik met een flinke vaart beneden aan en ik vraag me af hoe hard ik tegen het eindpunt aan ga knallen. In mijn hoofd zie ik mezelf al één of twee loopings maken, maar dat valt gelukkig erg mee. Uiteraard heeft iemand hier goed over nagedacht. Steef komt gelukkig ook levend beneden. Iedereen vond de zipline erg gaaf!
Onderaan de zipline staan de fietsen al klaar en na een korte uitleg en het op maat zetten van de fietsen, mogen we gaan. We eten eerst nog even wat en besluiten dan om aan de 15km lange toch bergaf te beginnen. Lex en Stefan veranderen al snel in een soort jochies die allerlei trucjes uithalen op hun fiets. Wheelies, slippen met het achterwiel, keihard trappen in een lage versnelling. Hannah en ik komen niet meer bij. Ik zie een kant van Stefan die ik nog niet zo heel vaak gezien heb. Als ik een stuk achter hem fiets is het net zo'n jochie van een jaar of 8 die naar school fietst. Rugzakje en helm op en lekker slippen met dat achterwiel, terwijl de 'volwassene' zegt dat hij voorzichtig moet doen. Ik moet op een gegeven moment zo hard om dat idee lachen dat de tranen over mijn wangen lopen. Wat een plezier!
Terug in Flåm leveren we de fietsen in en kopen we nog wat drinken en wat lekkers wat we in de camper van Lex en Hannah nuttigen. Daarna vervolgen we onze weg richting de sneeuwweg, die nu gelukkig wel open is (bij onze reis in 2015 was deze nog afgesloten, waardoor we toen door 24,5 km tunnel moesten...). Onderweg omhoog stoppen we bij Stegastein uitzichtpunt, waar iedereen tot het glas durfde om over het dal uit te kijken.
Op de sneeuwweg is weinig sneeuw meer te bekennen, maar wat een indrukwekkend landschap is het! Je waant je in een filmset van Jurassic Park. We vragen ons af wanneer het mooier is, met of zonder sneeuw.... Mooie reden om nog eens terug te gaan!
Aan het einde van de sneeuwweg rijden we via Borgund richting Tyinkrysset, waar we een plekje vinden voor de nacht. Omdat we voor het eerst allemaal nog een beetje energie over hebben, besluiten we in de avond nog even gezellig een spelletje te doen en liggen we in plaats van om 21.00 uur pas om 22.40 uur in bed.
Reactie plaatsen
Reacties