Wat slapen betreft heb ik te vroeg gejuicht. Vannacht waren de rollen omgedraaid... Veel te vroeg waren we wakker, waardoor we al om 7.00 uur wegreden! We hadden het plan om even boodschappen te gaan doen, maar zelfs de eerste supermarkt was nog dicht toen we daar aankwamen. Het ontbijt moest dus even wachten...
Vandaag rijden we via nog een klein stukje E6, weg 84 en weg 86 naar het eiland Senja. Op internet staat dat aangeschreven als heel erg mooi. De verwachtingen liggen dus hoog! Via een doodenge brug (Gisundbrua, score 3) betreden we Senja waar we vrij snel rechtsaf slaan weg 861 op. Helaas zit het weer ons behoorlijk tegen. Het regent en de wolken hangen laag, wat het uitzicht jammergenoeg belemmert.
Het eerste deel van het eiland valt ons wat tegen. Het is er mooi, maar wij vinden het niet bijzonder vergeleken met andere delen van Noorwegen. Wanneer we aan het einde van weg 861 weg 862 oprijden, begint ons hart wel wat sneller te kloppen. Hoge besneeuwde bergtoppen komen in het zicht en het landschap wordt ruiger. Af en toe zijn de wegen erg slecht, maar Steef stuurt de camper behendig tussen alle gaten door!
Helaas zorgt de laaghangende bewolking ervoor dat we lang niet alles goed kunnen zien, maar dat het hier mooi is, is duidelijk! Eenmaal op het uiterste puntje van het Bergsbotn Utsiktsplattform, die er qua constructie toch wel wat spannend uitziet, worden we rijkelijk beloond.
Om 16.00 uur komen we bij de pont in Gryllefjord aan. Ruim op tijd, want hij vertrekt pas om 19.00 uur naar Andenes op de Vesteralen. Alle tijd dus om even lekker uit te rusten, rond te kijken, iets te eten en te lezen.
Stipt om 19.00 uur mogen we de boot op en tien minuten later varen we de haven uit. De zee lijkt redelijk kalm, dus we starten een potje Skip-bo om de tijd te doden. Eenmaal goed op open water zijn de golven toch iets hoger dan gedacht. De horizon verdwijnt bij iedere deining een heel eind uit het zicht en zowel mijn maag als mijn brein lijkt elke keer een rondje te draaien. Binnen no-time ben ik kotsmisselijk en moet ik alle moeite doen om niet over mijn nek te gaan. En zo zijn er meer mensen die zeeziek worden, inclusief alle bijbehorende geluiden... De dame die eten en drinken verkoopt achter de balie heeft het ook zwaar. De pannen en opscheplepels vliegen zo nu en dan door haar keukentje. Even later loopt ze door de ruimte waar we zitten en dan blijkt ze ook nog hetzelfde loopje te hebben als Lucile Werner. Zó onhandig in deze situatie! De giechelaanval die ik daardoor krijg (absoluut niet om haar uit te lachen, maar gewoon om de hele komische situatie bij elkaar) zorgt voor een welkome afleiding! Het kotszakje kan ongebruikt mee als souvenir!
Na een kleine twee uur bereiken we heelhuids en nog droog de haven van Andenes. Het weer is nog steeds verschrikkelijk en de weg die we willen rijden wordt nèt voor onze neus afgesloten. We draaien om en pakken het eerste plekje die we tegenkomen, waar het uitzicht overigens geen straf is. We eten nog een pasta carbonara waar alleen maar water bij hoeft en dan gaan we slapen. Morgen hopelijk iets beter weer....
Reactie plaatsen
Reacties