Na een voor mij wat onrustige nacht genieten we nog even van de ochtendzon en vervolgen we daarna weg 55 langs de Lustrafjorden. Met veel kronkels en één persoons stukken (soms best even spannend met tegenliggers), volgen we de vormen van de fjord. Wanneer ik even naar het strakke water tuur, zie ik een meter of 60 bij ons vandaan ineens het water omhoog sprayen. En nog een keer, en nog een keer. Zouden het walvissen zijn? Het lijkt er wel op! Helaas duiken we meteen daarna een tunnel in. We stoppen zo snel we kunnen en ik loop gauw een eind terug, maar zie ze helaas heel in de verte van me af zwemmen...
Aan het einde van weg 55 slaan we linksaf weg 5 op. De weg loopt glooiend langs de rand van de berg, hoog boven het water van één van de aftakkingen van de Sognefjord. We nemen de pont van Mannheller naar Fodnes en draaien in Laerdal de Fv243 op die ons naar de Aurlandsfjellet, oftewel de sneeuwweg, leidt. Deze weg begint extreem smal en steil omhoog, waardoor je constant scherp moet zijn op eventuele tegenliggers. Stijgend verkeer zakt dan terug naar een passeerplek of afdalend verkeer stopt ruim van te voren bij een passeerplek. Het haalt het beste in de mens naar boven, want iedereen lacht en zwaait vriendelijk naar elkaar als het passeren lijkt te lukken. Verder is er op de meeste plekken geen vangrail, maar een betonnen randje van een centimeter of 30 hoog, die hier en daar flink is aangetast door de elementen.
De sneeuwweg zelf, waar we op internet spectaculaire plaatjes van gezien hebben, valt een beetje tegen qua sneeuw. Er ligt genoeg hoor, maar geen 8 meter hoge sneeuwwallen waar we tussendoor rijden.
In Aurlandsvangen slaan we linksaf weg 50 op, die vooral aan het begin en einde erg mooi is.
In Hagafoss nemen we weg 7 richting Eidfjord en stoppen we bij de machtige Vøringfossen om daar eens uitgebreid rond te kijken. Wat een bizar stuk natuur is dit. De watervallen storten zo vanaf de Hardangervidda een diepe kloof in. De Vøringfossen stort wel 182 meter naar beneden, waarvan 145 meter vrije val. Ook stort hier de Tyssvikjo naar beneden. Een smallere, maar ook zeer indrukwekkende waterval.
Na wat rondgekeken te hebben, rijden we door naar een camping in Eidsdal, waar we een plekje zoeken voor de nacht. Het zonnetje staat nog hoog, de douches zijn fijn en het uitzicht is prachtig, dus daar genieten we nog even van voor we naar bed gaan.
Reactie plaatsen
Reacties
Wauw.. Wat is het toch een prachtig land!